Dinsdags voor de marathon kwamen we met een tiental lopers even bij elkaar om plannen te smeden. Ik meldde gekscherend dat ik voor 2.55 zou gaan hoewel mijn doel was het clubrecord te verbreken (2.58.48). Volgens mij was dat haalbaar zonder al te veel ‘schade’ op te lopen en de trainingen na de marathon weer snel op te kunnen pakken.
Meteen liepen we in een grote groep met tempomaker Peter
Ligthart (ook 50+). Ik zat lekker in de groep, beetje voorin maar met
voldoende lopers voor me om lekker te kunnen profiteren. Ontspannen, beetje
kletsen en ‘klieren’, naar achteren laten afzakken om wat drinken aan te pakken
van dochter Janeri die me op de fiets begeleidde (mag officieel niet maar wie
kent me nou in Enschede). Ontspannen, lekker hard en we kunnen aansluiten bij
een groep voor ons met oa. Joost Posthuma (clubgenoot) en Jeroen Machielsen
(loopmaat en net 50+ dus concurrent). Op 19 km moet is toch even een pisstop
maken (50+ hé) en sluit aan bij een groep met oa. clubgenoot John Slot. Met de
wind van voor is het niet slim om weer aan te sluiten bij de snellere groep en
dus is het wachten tot km22. Tussen mij en de groep (300 meter verder) lopen
drie ‘losse’ lopers en hen gebruik ik als springplank. Het duurt toch een
aantal kilometers (in 15 kmh) voordat ik aansluit en net op dat moment
versnellen zij ook iets. Grrr, naar voren en in de tweede rij proberen weer wat
op adem te komen. Hoewel het zwaar wordt toch even een ‘praatje’ met Peter,
Jeroen en Joost maken al is het maar om ze een beetje te klieren.
Na 32 km mag Joost van zijn begeleider los gaan. Hij vliegt
vooruit en neemt een jonge loper in zijn kielzog mee. Zal ik? De jonge loper
moet lossen bij Joost en vormt mijn springplank. Joost houdt het tempo hoog (ruim
15 kmh) en met moeite sluit ik aan. Ook nu even ‘kletsen’, verder rest alleen
maar VOLGEN.
We krijgen clubgenoot Melvin in zicht. Melvin !! Na het keerpunt in
Glanerbrug stuiven we hem voorbij. Het tempo zakt iets, wind tegen tot de
streep. Zal ik overnemen? Ik neem over, wil niet alleen maar profiteren.
En dan
gebeurd iets wat ik niet bedacht had. Joost moet lossen. Door, door, door. In
de verte loopt clubgenoot Sven en hij wordt het volgende focuspunt. Er naar toe
en bij 40 km er voorbij. ‘Joost komt er weer aan’, hoor ik Janeri zeggen. Door,
door, door, harder. Nog iemand inhalen, zelf ingehaald worden en dan is de
streep er.
Gelukkig staat John daar. De benen lopen vol, motorisch gaat
het even wat stuntelig.
Wat een marathon. Ook andere clubgenoten lopen een
geweldige race (Detmar, Edwin, Nico, Joost, John, Gerard, Erwin) en misschien
minder dan verwacht Melvin en Sven. Wat een dag. Alleen hopen dat de spierpijn
snel weg is want er moet nog wel wat getraind worden voor de lange
looptocht eind mei.
Mooi dat ik hier in dit verslag in je roem mag delen Arie. Af en toe leek het wel of ik naast de kroonprins aan het draven was, onderweg leek iedereen je te kennen. Voor mij was het misschien niet mijn snelste marathon, wel met afstand de gezelligste. Succes met je aanstaande ultra en hopelijk tot in 2017. "Same place,another pace", het ultieme doel ligt al klaar.
BeantwoordenVerwijderen