Na een week van bijna 180 km waaronder op vrijdag 55 km en op zaterdag een kleine 40, op maandag meedoen aan een WEDSTRIJD over 21,1 km.
Maar ach, ik ben de slimste en waarom ook niet. De beentjes voelen prima, iets last van de knie maar een stukkie tape kan soms heel veel doen.
Inlopen: het voelt lekker.
Steigerungen: het voelt lekker.
Startschot: oei, dat gaat wel heel erg hard.
Op gang komen en na een snelle eerste km (3.37) even wat stabiliseren (2 keer 3.47), de kop over geven (3.49) en dat gaat te langzaam dus weer kop overnemen (3.44).
En dan begint er iets in mijn rechterbil te trekken, al snel
gevolgd door een trekkende hamstring. Proberen iets te ontspannen (3.45) om
vervolgens het tempo er even helemaal uit te gooien. Het voelt alsof er ieder
moment iets kan knappen (4.35). Weer op gang proberen te komen (3.56) achter Simon aan maar heel
duidelijk wordt aangegeven dat de spier echt op scheuren staat en de maximale
snelheid drastisch bijgesteld moet worden (5.05).
Na wat rekken kan ik of
stoppen of deze halve marathon rustig afmaken. De komende kilometers hobbel ik
wat door in een tempo van 12 – 13 kmh. Over de finish in 1.37, tevreden dat de
schade zeer beperkt lijkt te zijn en dat die eerste 5 km toch best wel lekker
hard gingen. Stel je voor, had ik door kunnen lopen.
Over twee weken de 100 km tijdens Limburg Zwaarste, snelheid is
dan van iets minder belang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten