Spierpijn ! Ik heb twee dagen later gewoon nog spierpijn. In mijn ‘achterarmen’!
Hoe het kan, het kan.
De hardlooptocht van Jeroen Machielsen langs de Regge was een waarlijk volksfeest. Bij het vertrek liep ik het eerste uur een beetje te balen. Mijn benen voelde nog wat moe van Limburg en mijn horloge had plots geen zin meer om een verbinding met boven te maken. Verstoken van informatie over afstand, snelheid en gemiddelden besloot ik gewoon lekker te volgen. De lucht werd steeds blauwer, het gras groener en het humeur beter. Dit soort tochtjes zijn de kers op de taart. Helemaal als je met drie ventjes op pad bent die ook gewoon over prikkeldraad kruipen, dwars door weilanden crossen, zich van bordjes ‘privé, geen doorgang’ niets aantrekken, bangerig de oudste van het stel laten uittesten of er stroom op een draad staat, die op ‘zou deze het wel houden’ bruggetjes eens lekker gaan staan springen, die zich laten wegjagen door schuttersfeestboeren, genieten van koffie met appelgebak, genieten van een blikje cola en na ruim 60 km nog gaan sprinten om er als eerste te zijn.
En als ze de tocht er dan op hebben zitten gewoon nog een stukkie terug rennen omdat de cameraman te laat was en er toch wel een eindshot moet komen.
De hardlooptocht van Jeroen Machielsen langs de Regge was een waarlijk volksfeest. Bij het vertrek liep ik het eerste uur een beetje te balen. Mijn benen voelde nog wat moe van Limburg en mijn horloge had plots geen zin meer om een verbinding met boven te maken. Verstoken van informatie over afstand, snelheid en gemiddelden besloot ik gewoon lekker te volgen. De lucht werd steeds blauwer, het gras groener en het humeur beter. Dit soort tochtjes zijn de kers op de taart. Helemaal als je met drie ventjes op pad bent die ook gewoon over prikkeldraad kruipen, dwars door weilanden crossen, zich van bordjes ‘privé, geen doorgang’ niets aantrekken, bangerig de oudste van het stel laten uittesten of er stroom op een draad staat, die op ‘zou deze het wel houden’ bruggetjes eens lekker gaan staan springen, die zich laten wegjagen door schuttersfeestboeren, genieten van koffie met appelgebak, genieten van een blikje cola en na ruim 60 km nog gaan sprinten om er als eerste te zijn.
En als ze de tocht er dan op hebben zitten gewoon nog een stukkie terug rennen omdat de cameraman te laat was en er toch wel een eindshot moet komen.
Koningsdag 2015 wordt opgenomen in het mooiste rijtje. De ReggeRenners kwamen, zagen en overwonnen. En Jeroen schreef er een mooi verhaal over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten