Ne

We hobbelen door de nacht. Het is nog vroeg in de ochtend en toch is het nog nacht. 

Stikkedonker. 

Alleen onze hoofdlampen geven enige verlichting. Verder is alles zwart. We genieten. 

Herinneringen aan een donkere, zwarte nacht komen terug. Maanden geleden liep ik ook door de nacht. Hoofdlampje aan, verder alles zwart. Ergens in de verte was eenzelfde schijnsel van een hoofdlampje waarneembaar. Ook daar liep iemand door de nacht. Op weg naar een volgende verzorgingspost. Op weg naar Sparta.

Hardlopend door deze nacht merken we op dat we gezegend zijn dit te kunnen doen. Vroeg op te kunnen staan, met de auto naar de heuvels te rijden en een lange hardlooptocht te kunnen maken. Het is soms goed daar even stil bij te staan en gewoon tevreden te zijn dat het kan. Langzaam wordt het lichter. De lamp kan uit, het tempo gaat wat omhoog. 

Op de één of andere manier zijn we er vandaag niet helemaal bij. Hoewel onze route eenvoudig is (volg de bordjes met een zwarte H van de Hermansweg) zijn we meermalen de weg kwijt.

Mijn gedachten zijn bij Deventer.

Zal ik wel/ niet/ wel/ niet? Zal ik op 10/ 11/ 12/ 10/ 11/ 12 kmh. weg gaan. Tien is voldoende om me te kwalificeren. Twaalf is voldoende voor een persoonlijk- en club record.

Het tempo ligt hoog vandaag. Volgen gaat niet vanzelf, het kost moeite. Vooral op de vlakkere stukken, daar waar het mogelijk is een beetje te herstellen van het klimmen en dalen, moet ik pushen.

Weer terug bij de auto staat de parkeerplaats vol. Het is nog maar twaalf uur. We hebben er ruim 50 km opzitten en maken plannen voor komende trainingen. Lange trainingen, nog langere trainingen, dubbeldekker weekenden en zelfs ééndaagse dubbeldekkers (twee maal vijf uur). 

Vroeg op pad, door de nacht.

Na Deventer gaat de knop om.

Eindbestemming Sparta.

Ne = Ja.