Ik had er niet bijzonder veel zin in. Maar goed, inschrijven
is inschrijven en dus de wedstrijdschoentjes aan en samen met dochter Janeri lopend naar de Geesinkweg. De benen voelen alles behalve fris. Nog moe
van enkele slenterdagen in Istanbul, een lange terugreis, kort nachtje,
duurloopje en een iets langer nachtje. De gezelligheid bij de wedstrijd maakt
veel goed. Praatje hier, praatje daar, voor de zoveelste keer de opmerking dat
de halve een eitje moet zijn voor een ultraloper. De steigerungen lijken meer
op aanstampen van het kunststof dan op een vloeiende versnelling.
Knal, weg en gewoon keihard achter de eerste aan rennen. Het
gaat veel te snel, ik zou veel langzamer moeten lopen maar wat kan het schelen.
Beetje bluffen, kort gesprekje met Geerdink, 15 km-ers inhalen en op 5 km al
behoorlijk adem te kort hebben. Kop over kop richting 10 km. Praatje met
Veenstra. Loopt daar in de verte Detmar ? Bijten om weer aan te sluiten en
Simon vervloeken dat hij nog harder kan. Na 15 is het beste er wel af. Het
voelt alsof ik stilsta, kilometers kruipen.
Derde Tionees in 1.24
Dinsdag ochtend. Hardlopend naar het werk. Soms gaat dat
lekker. Na 13 km snel douchen en aan de slag. In de loop van de middag bedenk
ik me dat de route naar huis met een omweg zal gaan en in een wat hoger tempo. Het
loopt heerlijk. Het loopt geweldig. Zo nu en dan gluur ik even en zie dat de
snelheid oploopt van 11 naar 12 naar 14 naar 15. Inclusief pispauze,
blubberpaden en wachten bij het oversteken wordt een halve afgeraffeld in 1.41.
Best lekker, half werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten