zin in zon

Eigenlijk is het niet eens zo heel erg koud.
Okee, het vriest een paar graden, 's-nachts. Okee, baantrainingen gaan regelmatig niet door omdat de piste te glad is. Okee, tijdens een duurloop is het tegen de wind in soms best wel koud. Maar eigenlijk is het niet eens echt winter.
En toch heb ik zin in de zon. Zin om in de zon te trainen. Te zweten, te puffen, te verbranden. Zin om er tijdens de heetste momenten op uit te trekken. Bidonnetje mee, shirtje, korte broek, petje op en lopen. Trainen in de warmte, wennen aan de warmte.
Want ik weet, straks zal het warm zijn. Heel erg warm zijn.

En dus loop ik vele kilometers in weer en wind, regen en hagel, vlokjes sneeuw en graden onder nul. Maar in gedachten loop ik in de warmte. In het land wat op dit moment verkleind is tot 2 plaatsen: Athene en Sparta. Elke kilometer staat in het teken van de 246 kilometers die volbracht moeten worden. Heerlijk in de warmte.