Ik sta op.Ik moet opstaan maar alles voelt alsof het beter is om te
blijven liggen. Hoewel het niet echt koud meer is, en ook niet stikkedonker, is
het bed veel te aangenaam. Lekker warm, zacht, donzig, deels gevuld met mijn
meisje. De eerste etappe van deze nieuwe dag is omhoog komen, benen eruit en
even blijven zitten. Het lijf voelt de zware training van gisteren (interval 6
keer 600 - 1200). Van eergisteren bij Fysiogym (serietjes van 90). Van eer-eer
gisteren (heuveltjes met JAL). Vooruit. Hoewel ik niets hoor kraakt en piept
het aan alle kanten. Vanmiddag een duurlooprondje met het hondje, vanavond
training geven aan de GEAS. Alles bij elkaar een kleine 30 km. Aaaah, nee,
niet.
Een kilometer of zes, zeven zit er op. Het loopt boven
verwachting lekker en het hondje vermaakt zich op de grasvelden bij het
Ruthbeek. In de verte komt een andere loper aan. In korte broek, makkelijke pas,
mooie stijl. Edwin Veenstra heeft zijn trainingen weer opgepakt. Een hardloper
in hart en nieren. Ik schat dat we samen ongeveer een mensenleven hardlopen.
Edwin loopt mee op en de hele training is in een mum van tijd over. En als ik dan
in de koelkast ook nog een restje tortillas vindt kan ook deze dag niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten