Ondertussen

Ik zwem, ik fiets, ik loop.

En natuurlijk doe ik dat fanatiek.

Het zit in me, ik kan het blijkbaar alleen maar op deze manier.

Zwemmen in open water. Zwembroekje, de badmuts krijg ik van John en gaan.

Het is toch kouder dan ik gedacht had. De regen en hagelbui hebben het water fors afgekoeld. Na ruim een kilometer zwemmen ben ik koud en dat is een uur later pas weer over. Vanavond wil ik de dubbele afstand zwemmen. In open water. Maar nu in een wetsuit, geleend van Freddy.

Fietsen, ik doe het naar mijn werk. Echt serieus heb ik er al jaren niet meer op getraind. De eerste keer met de mannen en de dame ging het meteen hard. Hoewel we slechts drie tempo rondjes deden (met maximaal 49 kmh) lag ik na thuiskomst even gesterkt op de bank. Blijkbaar hadden mijn darmen moeite met de gebogen houding op de fiets. Het retourtje de volgende dag naar de triathlon in Holten ging lekker in 30 kmh, totaal bijna 90 km. De tweede tempotraining ging weer hard. Dit keer vier rondjes (het begint ergens op te lijken) tempo met een recht stuk uitrusten. Solo in 35-39 kmh. In de middenmoot. En zonder darmklachten.

Hardlopen, de omvang is laag. Intervaltrainingen op de baan bezorgen me  plezier hoewel het niet vanzelf gaat. Driehonderdjes net binnen de minuut. Ik weet dat het enkele weken zal duren voordat de snelheid weer terug komt. De duurloopjes gaan matig. Het kost vooral mentaal moeite.

 

En ondertussen lees ik over Leonie, Jeroen en Christiaan. Trails, Winschoten, 24 uurs.