Zakantie

Als de Grieken het zelfs heet vinden ….

Na 2 km is het shirt drijfnat. De heuvel die op 1 km van ons appartement ligt is niet aardig. Bocht na bocht gaat het omhoog. De zon is genadeloos, het stof droog en de krekels hebben er ook vandaag zin in. Het brede pad gaat over in een mooi kronkelweggetje. Een recente bosbrand heeft huisgehouden. Na 6 km is de top bereikt en volgt een lange afdaling naar het dorpje aan de andere kant van het eiland. Ook hier zijn de touristen wakker geworden. Links het dorp uit gaat het retour de olijfgaarden in. Geen mens te bekennen. Waakhonden kijken suf op en een enkeling springt luidblaffend op en rent een stukje mee. Achter het hek. Met nog twee kilometer te gaan stopt het pad bij een boerderij. Twee forse honden kijken waarschuwend. Terug. Een smal pad volgend eindigend in Nergens. Door de struiken langs citroenbomen, hopen dat er nu geen waakhond wakker is. Een verharde weg. Hete laatste kilometers.

…. Winschoten wacht niet.

Vooraf goed gedacht maar in de praktijk onuitvoerbaar. Mooie looproutes over het eiland en de heuvels. Helaas blijkt dat de paden niet bestaan of de grond opgekocht is en het pad ontoegankelijk. Tel daarbij de hitte op. De 60 km tocht wordt geschrapt en vervangen door een minder avontuurlijke tocht van 40 km. Startend in 31 graden, door mooie olijfgaarden en eerder benoemde dierenvriendjes. Anderhalve liter water, een paar gelletjes en voldoende euro’s. Geen race, geen gemiddelden maar wel lekker lang. Het eerste doel een bergdorpje. Een lange klim, geen verkeer, zon, zon, zon. Olijven en zo nu en dan een vijgenboom. Het dorp biedt een café met supermarkt. Anderhalve liter water, een blikje cola, even zitten en weer door. Bij het volgende dorpje hetzelfde recept maar nu ook een reepje. Desondanks wordt het wel heel erg heet en dus het bij het laatste dorp, ook al is het nog maar een kilometer of 5, nog maar een blikje om te kunnen eindigen met de beste Frappe uit de gehele streek. Winschoten mag van mij wel warm worden.